Wel ja

Melancholiek en avontuurlijk.
Staan popelen om het onbekende op te zoeken maar tegelijk schrik hebben om het bekende achter te laten.
De schemering voor eeuwig willen vasthouden.
Die enkele perfecte seconden inkaderen en koesteren.
Alles en niets willen doen en dit alles tesamen.
In de oneindigheid turen over het water terwijl de zon je armen verwarmt.
Doodmoe, maar toch klaarwakker.Pro en contra, wie geraakt er nog uit wijs en wat is de juiste beslissing?

Decolleté

Iedereen geniet momenteel volop van het mooie zomerweer. Truien en jassen zijn in de kast verdwenen en in de plaats komen zomerse rokjes en topjes het straatbeeld opfleuren.
Zo gebeurt het dus dat ik regelmatig opmerkingen krijg over mijn decolleté, voornamelijk van mijn collega's. Zij zetten dan een gezicht vol medelijden op want het is toch o zo erg voor mijn baas die tegenover mij om heel de dag met zo een decolleté te worden geconfronteerd. De man in kwestie heeft mij al evenveel keren gerustgesteld, hij heeft er echt geen probleem mee (DUH!!!).
Vanonder het medelijden van mijn vrouwelijke collega's druipt af en toe de groene jaloezie. Want al zeg ik het van mezelf, mijn decolleté mag gezien worden. Uiteraard zijn er mooiere, maar ik ik kan er mee leven. Ik vermoed dat de jaloezie voort komt uit gebrek aan lef om zelf een iets lager uitgesneden topje aan te doen of gewoon uit het gebrek aan decolleté tout court. Tuurlijk is het moeilijk om een mooie hoeveelheid cleavage te tonen als je maar een A'tje hebt, maar dat is mijn schuld toch niet dat ik iets beter in het vlees zit?
Wat de meeste collega's ook wel neigen te vergeten, is dat dit aspect van mezelf het enige is waar ik een beetje de aandacht mee kan trekken. Ik heb geen fantastisch slank figuurtje, ik bezit geen oogverblindende schoonheid, er staan geen lange benen onder mijn lichaam, ik heb zelfs geen fantastisch goed karakter. Het enige waarmee ik dus een beetje mannelijke aandacht kan krijgen, is mijn decolleté. Zoals andere vrouwen hun troeven uitspelen, speel ik de mijne uit. Ik ben uiteindelijk geen non hè en zal het ook nooit worden. En de pogingen om een beetje zediger gekleed te gaan met dit weer blijven beperkt tot 1 dag, langer kan ik het niet volhouden.

Verdwijntruc

Soms zou ik willen verdwijnen van alles en iedereen. Gewoon verdwijnen in de massa of naar een ver en onbekend land. Enkel mensen die mij niet kennen rondom mij of beter nog, niemand rondom mij. Overdag leven van de hemelse dauw en 's nachts naar de sterren kijken. Maar dan realiseer ik mij, ik wil niet van iedereen verdwijnen, ik wil enkel van mezelf verdwijnen.

Virginia Tech University

Ik ben gechoqueerd! 33 doden, inclusief de moordenaar, na een schietpartij op een Amerikaanse universiteit. De reden zou zijn dat hij ruzie had met zijn vriendin. Eerst heeft hij haar neergeknald samen met een opzichter, daarna heeft hij in koele bloede nog 30 medestudenten vermoord. Ik kan ergens nog begrijpen dat je jezelf een kogel door de hersens jaagt als de vrouw van je leven je verlaat (hoewel ikzelf niet voor de kogel zou kiezen, het laat zo veel rommel achter hè). Maar dan ook nog 30 andere mensen de dood injagen? 30 mensen die eigenlijk niets met jouw privé-problemen te maken hebben. 30 onschuldigen. Dat begrijp ik niet.
De volgende vraag die me stel is: "Waarom grijpt dit mij zo aan?" Het is uiteindelijk niet de eerste keer dat er een bloedbad wordt aangericht op een Amerikaanse school (Lang leve het vrije bezit van wapens. Goeie bal Bush!). Als het op een gewone middelbare school was gebeurd, dan kan je nog zeggen dat het pubers zijn. Die zijn nog enorm beïnvloedbaar en het is algemeen geweten dat pubers af en toe domme dingen doen. Van een universiteitsstudent verwacht je dit soort gedrag niet meer. Grijpt het mij aan omdat ik zelf op de universiteitsbanken zit momenteel? Dit lijkt mij momenteel de meest voor de hand liggende reden. Ik kan het mij levendig voorstellen op het ene moment rustig in de les te zitten en het volgende moment gegijzeld te worden door een psychopaat.
Net zoals alles, zal ook deze catastrofe na verloop van tijd verdwijnen onder het stof van het collectieve geheugen en zullen alle latere gelijkaardige gebeurtenissen minder en minder aandacht krijgen door de gewenning. Iedereen weet nog de naam van de jongen die vorig jaar werd neergestoken voor zijn MP3 speler, maar wie weet er nog de naam van de jongen die enkele weken geleden werd vermoord omdat hij geen sigaret wou geven aan een kennis?

Barometer

Iedereen kent wel het begrip "barometer". Het is een soortement meettoestelletje waarmee je kan zien wat voor weer het zal worden. Mooi weer, met zon en als der op en der an. Of slecht weer met regen en wind en koude. En alles wat er tussen zit qua weertypes. Ik denk wel dat we het er over eens kunnen zijn dat dit meetinstrument niet erg nauwkeurig is. Zeker niet in dit apenland waar je 4 seizoenen op 1 dag kan hebben. Of toch ten minste op 2 dagen.
Er zijn nog andere soorten barometers. Zo is er bijvoorbeeld de kleine teen. Bij sommigen kan dit ook de grote oftewel dikke teen zijn. Meestal wordt deze teen (zowel de grote als de kleine) ook aangewend om het weer te voorspellen. Er zijn mensen die aan deze welbepaalde teen kunnen voelen of het droog of nat weer zal worden in de komende dagen. Gewoonlijk helpt het wel om deze voorspelling accurater te maken als er één of ander bot in de buurt gebroken is geweest.
Er is ook het water dat als barometer kan dienen. Als iemand iets aan zijn water voelt, is het meestal hoog tijd om een sanitaire instelling op te zoeken. Aan je theewater kan je ook iets voelen, maar gewoonlijk wijst dat enkel op het feit dat je er over zit.
Ik heb vandaag nog een barometer ontdekt, namelijk tipp ex. Als je merkt dat er zich meer tipp ex op je blad bevindt dan geschreven tekst, is het de hoogste tijd om iets anders te gaan doen, bijvoorbeeld gaan slapen.
Kan u nog volgen? Fijn, dan mag u het mij allemaal eens komen uitleggen!