Snel

Onlangs heb ik gedurende meer dan 50km op de autosnelweg mezelf afgevraagd wie ik nu eigenlijk miste.

Ik reed een gezapige 120 km per uur op het rechtse baanvak, zoals het verkeersreglement voorschrijft, en toch bleven de borden langs de kant van de weg me waarschuwen dat als ik te snel zou rijden, ik "hem" of "haar" zou missen.
Na 4 of 5 van zulke borden en enkele keren over de andere baanvakken slingeren, waren me 2 dingen duidelijk geworden:
1/ "haar" wordt vaker gemist dan "hem". Ik vermoed dat mannen dus vaker te snel zullen rijden dan vrouwen.
2/ Vooraleer je door hebt waar deze borden het over hebben, heb je jezelf en de andere mensen op de snelweg al 4 keer in levensgevaar gebracht omdat je allerlei gekken toeren moet uithalen om het bord toch maar te kunnen begrijpen.

70 km nadat ik het eerste bord had gezien, werd me eindelijk duidelijk wie ik nu zou missen. Blijkbaar zit er in de e van "hem" en de a van "haar" 1 of andere bink/babe verborgen. Ik heb hier een glimps van kunnen opvangen toen ik 50 km per uur reed in de bebouwde kom.
Ik vraag me dan in alle eerlijkheid en serieusheid af: mag ik vanaf nu dan minder dan 50km/uur rijden op de snelweg? Want anders blijf ik hem of haar gegarandeerd steeds missen...

Thx

Dank u lieverd voor de fantastische avond!

Thanks for making me smile :-)...

Live vanuit Rome

dEUS: een stukje Antwerpen in hartje Rome.
Woensdag 16 juli 2008: Cavea Auditorium.

Na de openingszin "Siamo di Anversa- Belgio" en een grappige opmerking over de schoenen van de bandleden die ongewoon goed zichtbaar zijn voor het publiek vanop de tribune, kan de show beginnen met "Slow". Mijn 10 jarige zoon was superontgoocheld want had direkt "The Architect" verwacht als opener. Kinderen hè, ze moeten het nog leren om geduld op te brengen....Net als gewoonlijk tijdens de live shows van dEUS hier in Rome, passeren de klassiekers"Instant Street", " Roses", Suds&Sodas, “Theme from Turnpike” the revue, ze kunnen het niet laten om die songs keer op keer weer van op stal te halen ....en ik ben daar altijd reuze dankbaar voor...can't get enough of it too! Hoe dan ook de mannen waren in good shape, ook al was Tom zijn stem niet altijd even stemvast en had Mauro blijkbaar last van een hoestje, hoe dan ook chapeau voor het aangename gezelschap. Het was allemaal redelijk intiem, aangezien het totale publiek uit ongeveer 2000 man bestond en het Auditorium van architect Renzo Piano (zie link www.auditorium.com) absoluut meehielp om deze knusse sfeer op te wekken. dEUS in Rome betekende ook menselijkheid, geen 80000 grote mensenmasse zoals op Werchter, geen horden fans die liggen te drummen, maar spijtig genoeg ook geen merchandising. Hier in Rome behoort dEUS nog tot een "niche ", muziek voor geoefende oortjes en muzikale fijnproevers en lekkerbekken. Vooral Italiaanse 30-somethings die naar Radio Rock luisteren en Rolling Stone lezen, ze kunnen er ook niet aan doen dat hier geen Humo te verkrijgen is, anders zouden ze wel weten wat kiezen. DEUS in Rome was een speciaaltje : het publiek mocht meedansen op het podium, je kon napraten met de bandleden, ja waarom niet samen op de foto, op zo’n momenten ben ik blij dat ik hier woon. Superspeciaal was de cover van „Supernaturally“, was me dat een knaller, een kippevelmoment ondanks de broeierige temperatuur. Nick Cave had die song op 1 juni jongsleden hier in Rome zelf nog met zijn Bad Seeds gebracht, één van de hoogtepunten van hun show en ja ook toen was ik erbij en ik keek er naar….
Note to oneself: niet vergeten STEVEN de TM Assistant te bedanken voor de vriendelijkheid en het geduld om ervoor te zorgen dat zoonlief aan een handtekening zou geraken. Ik heb er niet aan gedacht om een frisse pint of „gelato“aan te bieden om hem te bedanken (shame on me!!!), hoe dan ook volgende keer beter, wie weet als ik nog eens naar mijn thuisbasis vlieg en met een echte Belgische pint kan trakteren…kwestie van de Belgische economie wat te sponseren…
Om de woorden van Tom Barman te gebruiken: MILLE GRAZIE! Complimenti!

la W, de Wilrijkse geit live from the hills of Rome

Some girls get all the luck...

Tis u van harte gegund zenne, maar hier zijn er twee hippe kippen stikjaloers ;-)

The L-Word

Ik ga het hier niet hebben over de gelijknamige televisieserie, maar over een ander L-word, namelijk Losbandigheid. Het is weeral een tijdje geleden sinds we dit woord in onze mond namen, maar ik denk dat gisterenavond perfect onder de definitie van losbandigheid valt.

Wat een rustige en gezellige avond parkfeesten had moeten worden, is ontaard in een waar bacchanaal. Het vroege afsluiten van het concertje en bijhorende toog zorgde er voor dat er laat op de avond nog een fles jenever werd geopend en ook leeggemaakt. En iedereen weet dat als de drank is in de man (of vrouw), dan zit de wijsheid in de kan... Kortom gezegd, ik ben nog maar zelden zo blij geweest om iemand 's morgens te zien vertrekken. Soms kunnen fantasieën maar beter fantasieën blijven, want de realiteit kan er toch niet aan tippen...

Een klein voordeel aan de zware en veel te korte nacht: deze dag zal voorbij gaan en ik zal er maar een deeltje van gemerkt hebben. Ik sta al te popelen om morgen te verwelkomen, want dat wil dan zeggen dat vandaag voorbij is. Ouder worden stoort mij niet zo zeer, maar het zijn de omstandigheden van dit jaar die mij doen verlangen naar 18.07.08.

Verwerking

5 stappen:

• Ontkenning: die is al even gepasseerd. Heeft zich voorgedaan in de vorm van niet willen onder ogen zien dat er een probleem was.
• Woede: doet zich minstens nog 1 keer per dag voor. Meestal bij de gedachte aan hoe snel ik vervangen ben. Waarschijnlijk was de deur nog niet achter mijn gat dicht of de volgende griet stond al klaar. Nog een gedachte die mij kwaad maakt: waarom al die moeite doen om een geschikt verjaardagscadeau te vinden als je toch al weet dat je er niet zal bij zijn.
• Marchanderen: "was ik maar zus of zo" wordt stilletjes aan vervangen door "was hij maar zus of zo"
• Depressie: volgt meestal snel op de woede-aanval. De traanklieren worden nog dagelijks ge-oefend
• Aanvaarding: daar ben ik bijlange nog niet aan toe, spijtig genoeg.

RW 2008

Onverwacht goed: Mika

Love in the mud: Lenny Kravitz

Zwaar teleurstellend: REM

Onverwacht kippenvel: Slayer

Spijtig: Neil Young die een gitaar stuk slaat

Megafeest: Moby

Specialleke: de zanger van The Editors

Krijsende bitch achter piano: Kate Nash

Gewoontjes maar daarom niet minder: Air Traffic & The Kooks

Capriolen in de lichtpaal: The Kaiser Chiefs

Wet Pussy Blues: Grinderman

Absolute climax: dEUS

De enige die ontbraken waren Crowded House om tussendoor 4 Seasons in 1 Day te kwelen...

Mooi

Heel af en toe kan het leven ook mooi zijn...

Een duik in een privé zwembad op een mooie zomeravond zoals vanavond bijvoorbeeld.

Ik ben er zeer dankbaar voor :-)