Duur

Onderwijs is duur. Dat weten de meeste ouders wier kinderen nog studeren en dat weten ook de gekken die op rijpere leeftijd terug in de schoolbanken kruipen. Inschrijvingsgeld, boeken, kopietjes, uitstapjes, .... Tel het allemaal bij elkaar en je bent een klein fortuin kwijt. Kennis is dus duur.

Maar af en toe krijg je waar voor je geld. Zoals afgelopen maandag. Volgens de on line lessenrooster stond om 18h een les Geschiedenis van het Dagelijkse Leven gepland. Netjes op tijd verschijn ik in het aangeduide lokaal om te zien dat er nog niemand is. Geen paniek, het is uiteindelijk nog maar 17h50. Vijf minuutjes later begin ik mij toch wel een beetje zorgen te maken, het is en blijft natuurlijk de VUB en die nemen het niet al te nauwkeurig met studenten verwittigen als er een les verplaatst wordt. Om 18h05 stapt Prof. Speedy Gonzalez het lokaal binnen waar ik dus nog steeds moederziel alleen zit. Een beetje social talk, opstellen van het didactisch materiaal en om 18h10 zet de sneltrein prof zich in gang voor de 2 uur non stop geratel. Het is dus een tête à tête geworden, maar veel plezier heb ik er niet aan gehad want ik heb mogen pennen tegen 1000 woorden per minuut. Bovendien kan je het niet riskeren om je aandacht te laten afdwalen want als enige student in de klas, gegarandeerd dat de prof het gezien heeft....

Hopelijk kan mijn eigen geschrift binnen een paar weken nog lezen als ik alles begin te blokken...