Reeds enkele weken buig ik mij over teksten die handelen over esthetica, de leer der schoonheid. Alle grote filosofen hebben er wel een mening over. Van Plato en Aristoteles over Augustinus en Hume tot Kant en Nietzsche, ze hebben er allemaal meerdere bomen aan opgeöfferd.
Ik stel mij daar 2 fundamentele vragen bij:
1) Kan iemand het mij uitleggen want ik snap de helft van de tijd niet waarover ze het hebben?
2)Hoe komt het dat de bovengenoemde knappe koppen (knap in de zin van slim natuurlijk, want mooi waren ze geen van allemaal) zich over zo een oppervlakkig onderwerp hebben gebogen? Ze hebben allemaal verbazingwekkende gedachten geformuleerd over de zin van het leven, de wereld en de kosmos, zelfs over god, waarom dan ook over zoiets oppervlakkig als schoonheid schrijven? Schoonheid is toch uiteindelijk maar relatief?
No comments:
Post a Comment