Gestolen

Een min of meer onverwacht half dagje verlof op woensdagnamiddag, zeer zeker onverwacht mooi weer. Meer heeft een mens niet nodig om te denken dat er toch nog zoiets bestaat als vrijheid. Of toch ten minste een gevoel van vrijheid.
Terrasje doen met de snoet in de zon, thuis wat rommelen, shoppen of gewoon een slaapje doen, het maakt niet uit. De idee dat je die dingen kan doen terwijl je collega's zitten te zwoegen, is buitengewoon fijn.

Tenen

Sommige mensen zouden er beter aan doen om hun tenen in te trekken want ze zijn te lang (de tenen dan, niet de mensen).
Het moto "de verwachtingen van de klant overtreffen" is zeker lovenswaardig en het nastreven waard, maar het maakt de klant, en zo ook de mens achter de klant, verwend.
Ik geef het toe, ik kan zeer kort af zijn. Zeker in tijden van slaapgebrek (mijn eigen schuld), minder goede gezondheid (schuld van de vieze microben in mijn lichaam) en diverse zorgen (al dan niet werk gerelateerd). Ik weet wel dat ik begrip moet kunnen opbrengen voor een ander zijn/haar waarheid, maar er zijn grenzen. Een stoel wordt vervangen, de oude vliegt in de vuilbak. Dat heeft voor mij niets met weten of kennis te maken, maar met puur gezond verstand. Maar je verschuilen achter iets "niet weten" is pure gemakzucht. Daar krijg ik het dus van op mijn heupen en zeggen de mensen mij dat ik kort sta.
In het midden staan tussen 2 partijen die zagen en niet van hun standpunt willen afwijken, is allesbehalve makkelijk. Tja, diegene die mij dan op een slecht moment treft, krijgt de volle laag.
Maar o wee als ik iets durf zeggen over andere mensen, dan ben ik diegene vol onbegrip. Ik moet mij maar in iedereen kunnen inleven en mag dus niet oordelen.
Een mens zou voor minder kluizenaar worden.

Grappig

Hoewel het leven over het algemeen suckt, was er deze week toch een grappig moment.
Het nieuws berichtte over de anti-islam betoging in Brussel en hoe Filip De Winter en zijn kompanen werden opgepakt door de politie. Zij protesteerden tegen hun administratieve arrestatie op een hardhandige manier en de politie pakte hen even hardhandig aan. De kopstukken van het VB begonnen hardop te huilen dat deze harde aanpak onrechtvaardig was en zouden klacht neerleggen tegen de agenten. Hoe ironisch kan het leven niet zijn? De mensen die het hardst roepen dat de politie hard moet optreden tegen de criminelen (vooral diegene zonder een blank velletje), ondervinden nu wat het is op zo te worden behandeld.
Ik geef eerlijk toe, ik moest toch wel hardop lachen toen ik het bericht hoorde. Als ik die flik had geweest, ik had nog eens een extra hard schop tussen hun ribben geplaatst.