Sommige mensen zouden er beter aan doen om hun tenen in te trekken want ze zijn te lang (de tenen dan, niet de mensen).
Het moto "de verwachtingen van de klant overtreffen" is zeker lovenswaardig en het nastreven waard, maar het maakt de klant, en zo ook de mens achter de klant, verwend.
Ik geef het toe, ik kan zeer kort af zijn. Zeker in tijden van slaapgebrek (mijn eigen schuld), minder goede gezondheid (schuld van de vieze microben in mijn lichaam) en diverse zorgen (al dan niet werk gerelateerd). Ik weet wel dat ik begrip moet kunnen opbrengen voor een ander zijn/haar waarheid, maar er zijn grenzen. Een stoel wordt vervangen, de oude vliegt in de vuilbak. Dat heeft voor mij niets met weten of kennis te maken, maar met puur gezond verstand. Maar je verschuilen achter iets "niet weten" is pure gemakzucht. Daar krijg ik het dus van op mijn heupen en zeggen de mensen mij dat ik kort sta.
In het midden staan tussen 2 partijen die zagen en niet van hun standpunt willen afwijken, is allesbehalve makkelijk. Tja, diegene die mij dan op een slecht moment treft, krijgt de volle laag.
Maar o wee als ik iets durf zeggen over andere mensen, dan ben ik diegene vol onbegrip. Ik moet mij maar in iedereen kunnen inleven en mag dus niet oordelen.
Een mens zou voor minder kluizenaar worden.
No comments:
Post a Comment