Al een tijdje probeer ik een manier te vinden om te omschrijven hoe ik me voel en vandaag heb ik het gevonden. Ik voel me als een motorbootje waarvan de motor stuk is en ik heb geen zin om hem te repareren. Ik heb ook geen roeispanen of zeiltje bij, dus het enige dat mij rest, is rond te dobberen in de hoop ooit de kust te bereiken of misschien toch de zin te vinden om de motor te herstellen en dan terug in de gewenste koers te varen.
Iemand zei deze middag daarop dat ik dan maar gauw een SOS-pijl moest afschieten zodat ik gered kon worden door een ander schip. En dat is nu net het probleem hè, hoe vertaal je de metafoor van de SOS-pijl naar het echte leven? Ik zal dus eerst moeten uitdokteren hoe ik die SOS-pijl moet gebruiken alvorens hem af te schieten. En hoeveel keer mag ik proberen vooraleer het “game over” is?
Denken in metaforen kan leuk zijn, maar het kan alles nog complexer maken dan het al is…
1 comment:
Misschien is het er hier over praten al een eerste SOS-pijltje. Een eerste poging tot hulp zoeken. En zo kan je waarschijnlijk best nog andere manieren vinden om een groter en meer opvallende SOS-pijl af te schieten!
Succes. Met het hulpzoeken. En ook natuurlijk met nadien te varen in de richting dat je zelf wil!
Post a Comment