Eerlijk

Ik ben een warhoofd. Daar zal niemand tegen argumenteren en zeker ik niet. Er zijn dagen dat ik van geluk mag spreken dat mijn hoofd vast op mijn schouders staat of ik zou in staat zijn dat zelfs kwijt te spelen.

Vandaag was het niet mijn hoofd dat ik was kwijt gespeeld, maar wel mijn portefeuille. Ergens tussen de auto en de parking van de Gamma had hij besloten om verstoppertje te spelen. Ik wist zeker dat ik hem 10 minuten er voor nog had vastgehad want ik had gecontroleerd of ik wel kleingeld had voor "het karreke" want 2 zakken van 25 kg egalisé draag je niet zo maar onder je arm. Aangekomen op de parking was mijn portefeuille dus foetsjie. In 7 haasten terug naar huis in de veronderstelling dat hij boven in de zetel de luiwammes lag uit te hangen. Niets in de zetel, niets op tafel, niets in de badkamer, zelfs geen portefeuille in de ijkast of op het toilet. Jep, ik kan dingen soms op de raarste plaatsen wegleggen. Dan maar de auto onderste boven halen, ook zonder resultaat. Dankzij de helpende hand van lieve ouders kon ik toch nog de egalisé gaan halen en toen begon pas de zoektocht. Nogmaals in de living, de auto, zelfs de straat op en neer gelopen, maar niets te vinden. Er zat wel wat cash in, maar het ergste vond ik vooral het loopwerk voor identiteitskaart, rijbewijs, bankkaarten, etc...

Gelukkig voor mij belde er vanavond een vriendelijke overbuur met de melding dat hij mijn portefeuille had gevonden. Hij (de portefeuille, niet de overbuur) lag onder zijn auto (die van de overbuur, niet de portefeuille). Alles zat er nog in: pas, bankkaarten, rijbewijs, zelfs de maaltijdcheques. Alleen het cash geld was er uit. Waarschijnlijk is de portefeuille gevonden door een stel rotjochies die snel een extra zakcentjes "verdiend" hadden, maar er geen idee van hadden wat ze met bijna 100 euro aan maaltijdcheques konden doen.

Spijtig van het geld, maar ik ben toch content met zulke goeie buren want het bespaart me heel veel loopwerk.

Eind goed, al goed.