Blog on!

Enkele mensen die mij nauw aan het hart liggen, zijn ook fervente bloggers. Er is Lielaloeke die mijn voorbeeld is geweest en Fijn Eten voor wie ik rolmodel ben geweest. Om u het plezier niet te ontnemen deze 2 pareltjes van blogs te lezen, heb ik de links hiernaast gezet. Have fun zou ik zeggen!

Hoera!

Na de zoveelste keer dat mijn auto mij in de steek heeft gelaten, heb ik vandaag de knoop doorgehakt. Vanaf 30 december 2006 ben ik de trotse eigenaar van een Renault Clio van 6 jaar oud!!! Ok, deze wagen is geen diesel en heeft niet de net iets grotere koffer die ik wilde, maar een mens mag ook nu weer niet té kieskeurig zijn in tijden van nood. Al mijn spaarcenten gaan er ook aan op, maar de situatie zoals ze nu was, was ook niet meer houdbaar. Nog 3 nachtjes slapen en ik mag mijn nieuwe tuuteke gaan halen, ik voel me net een kind op de vooravond van Sinterklaas =)

Bezinning

Het is tijd voor een moment van bezinning. Niet omdat het Kerstmis is, maar omdat het nodig is.
Gedurende maanden vertoont mijn leven sterke gelijkenissen met de vlakke hartslaglijn van iemand die dood is. Ik had daar geen problemen mee, integendeel zelfs. Het gaf me de mogelijkheid op me te concentreren op de belangrijke dingen.
En net nu, dat ik de rust en kalmte in mijn verstand zo broodnodig heb (het is binnenkort examentijd), wordt alles verstoord. Daarom probeer ik het op deze manier rationeel te benaderen.
Goed, ik geef toe, het was een ingeving van het moment. De sfeer, het te veel aan alcohol in mijn bloed speelden een belangrijke rol. Iedereen heeft al eens behoefte aan aandacht en soms ook aan de foute soort aandacht. Het stelde niets voor, maar de herinnering blijft doorspelen. Er zijn 1000 en 1 redenen waarom het niet kan en niet mag.
Ik moet me concentreren blijven concentreren op de belangrijke dingen, niet op de bijzaken. Dus... shoo.... weg met die herinnering....

Buren

Beter een goede buur dan een verre. Zo gaat het Vlaamsche spreekwoord. Op dit moment ben ik daar niet al te zeker van.
Een maand of 2 geleden heb ik nieuwe onderburen gekregen. Een jong koppel, Elke en Kevin. "Leuk" was mijn eerste gedachte. Een beetje verjonging van het gebouw waar ik in woon, kan zeker geen kwaad. Dat "leuke" heeft niet lang geduurd. Het is niet dat deze mensen overmatig lawaai maken of alles vuil maken. Was het dat maar. Een week of 2 nadat ze in hun appartement waren getrokken, werd ik voor de eerste keer midden in de nacht uit bed gebeld. Het was een nacht van zondag op maandag, ik had al problemen gehad om de slaap te vatten en een deurbel die om half zes 's morgens keihard gaat, is echt geen opkikker voor mijn humeur. Nu goed, ik had nog een beetje begrip. Ze hadden waarschijnlijk nog niet de kans gehad om het naamplaatje van hun bel te veranderen en met 2 dezelfde voornamen is de vergissing snel gemaakt natuurlijk. Ik was hoopvol dat dit voorvalletje niet meer zou gebeuren. Helaas ging mijn hoop snel in rook op. Na de derde nachtelijke wake-up call ben ik eens gaan praten met mijn onderburen. Wat bleek, ik was niet de enige die 's nachts uit bed werd gezet door hun bezoek, maar een nieuw naamplaatje is wel moeilijk want ze gingen hier niet lang blijven wonen. Ok, ik snap dan wel dat je in zo'n geval niet al te veel geld wil uitgeven aan zoiets stoms als een naamplaatje, maar het is kleine moeite om dan maar een papiertje of een dymo stickertje te hangen.
De kers op de taart kwam afgelopen week. Om half zes ging de bel weer. Omdat ik al uit ervaring wist dat ze blijven bellen tot er iemand antwoordt, ben ik maar uit bed gerold om te gaan zeggen dat ze op het verkeerde belletje hadden gedrukt. Maar in plaats van het gebruikelijke zinnetje "Is de Kevin daar?" te horen was het deze keer iets helemaal anders. Een beschaafde mannenstem wist mij te zeggen dat hij Amoris van Amoris Consult was en of ik gebeld had om mij eens te laten verwennen.... Nu laat ik duidelijk zijn over enkele dingen: als ik mij wil laten verwennen in de zin dat die gast bedoelde, ben ik zeker niet bereid om er voor te betalen. En ten tweede ga ik dat niet om half zes 's morgens laten doen als ik diep in slaap ben en aan het dromen van mijn prins op het witte paard. Mijn vermoeden is dat de verwennerij voor de Elke van een verdiep lager bestemd was en niet voor mij. Ik heb alleszins niet naar Amoris consult gebeld en als het een grap van iemand uit mijn kenissen- of vriendenkring was, kennen ze me heel slecht anders zouden ze zoiets niet hebben bedacht.

Leave me out with the waste
This is not what I do
It's the wrong kind of place
to be thinking of you
It's the wrong time
for somebody new
It's a small crime
and I got no excuse

1 minuut stilte

Ik zou 1 minuut stilte willen vragen voor het heengaan van een zeer geliefd man.
Vanavond, op de vooravond van zijn verjaardag, heb ik moeten vaststellen dat de traditie van Sinterklaas al stopt midden november in plaats van op 7 december.
Inderdaad, midden november werd de goedheiligman reeds verbannen naar de baby afdeling van mijn warenhuis. Alsof hij een dementerende, incontinente bejaarde zonder tanden was, werd hij tussen de luiers en de babyvoeding geplaatst. Een regelrechte heiligschennis! Ik zou menig kranig oudje het hem nog wel eens zien nadoen om bij nacht en ontij op een paard over de daken te rijden en zo de kinderen te belonen voor een heel jaar van goed gedrag. De mandarijntjes die hij meebrengt, zijn nog maar net op smaak. Nu ja, mijn smaak ten minste. Ik heb het niet zo met die droge, zure, in de vriezer gestoken mandarijntjes. Manadarijntjes moet voor mij stevig en sappig zijn zoals... nou, zoals goeie mandarijntjes hè.
Alsof dit nog niet voldoende was, zag ik dat er vandaag, 5 december, al helemaal geen sprake meer was van Sint Nicolaas. Hij was helemaal verwijderd uit het winkelbeeld en hij had plaats gemaakt voor een regelrecht kerstboom mét cadeautjes er onder. Ik vermoed dat Kerstmis gewoon rendabeler is voor winkels, maar wat is er mis met een beetje nostalgie en traditie?