Geestesgestoord

Vandaag hoorde ik op het radionieuws een uitspraak van een advokaat. Deze brave man wist te zeggen dat hij voor een internering van zijn cliënte pleitte want zij was zeer zeker geestesgestoord. Op zijn minst vertoonde zij toch vreemd gedrag want de afgelopen jaren werd zowel door hemzelf als door haar familie vastgesteld dat zij onder andere tegen de muren praatte.
Om eerlijk te zijn, ik verschoot wel een beetje van deze uitspraak. Iemand geestesgestoord noemen omdat deze persoon tegen de muren praat. Ik praat als sinds ik mij kan herinneren tegen alles wat ik tegenkom. Eén van de favoriete verhalen van mijn moeder is dat ik als kind 's morgens tegen mijn kousen praatte. En ik doe dit nog steeds. Niet noodzakelijk tegen mijn kousen en ook niet noodzakelijk 's morgens want meer dan gegrom zou dat dan toch niet zijn, maar ik praat nog steeds in mezelf. Onlangs maakte ik het mee dat ik zelfs antwoord kreeg, namelijk van de collega die in het andere wc-hokje zat. Behoorlijk genant, dat kan ik u verzekeren! Hoewel ik sommige onder jullie nu al hoor denken "Ja, maar we wisten wel al langer dat er iets mis was met jou", vind ik de uitspraak van deze advokaat, op zijn zachtst gezegd, kras.
Nu ja, de dame in kwestie had ook nog wel andere dingen uitgespookt, zoals op een nacht een aantal graven op een kerkhof beschadigd zonder enige reden. Gelukkig ben ik (nog) niet in dat stadium, maar ik laat jullie zeker weten wanneer het zo ver is.
Als u me nu wil excuseren, ik heb nog een conversatie af te werken met de kussens in de zetel en daarna moet ik nog een hartig woordje praten met mijn kousen, ze zijn namelijk niet tevreden met de kast waarin ze liggen. Alsof ze daarin mogen kiezen, humpf!