Een gewone zondagavond, tv staat op de achtergrond te spelen. Eén of andere op en top Amerikaanse detectiveserie is zijn ding aan het doen. Onbewust neurie ik mee met het achtergrondmuziekje. Klinkt niet slecht, het lijkt alsof ik het al eens eerder heb gehoord. En dan gaat er een lichtje branden. Als ik een stripfiguurtje zou zijn, of een cartoon figuurtje, dan zou er een zo een lampje boven mijn hoofd staan pinken. Geen wonder dat ik dit liedje ken, het is Hooverphonic! Op en top Belgisch en toch wel 1 van de beteren.
België brengt heel wat muzikale trash voort, denken we maar aan Milk Inc en consoorten of aan Laura Lynn of nog erger: de geweeeeeeeeeldige Eddy Wally. Maar er zijn ook pareltjes van Belgische artiesten, zoals Hooverphonic, Sioen, Tom Barman en de zijnen (niet alleen fijn om naar te luisteren, maar ook nog jummie om naar te kijken) en zeker niet te vergeten de oudere parels zoals Arno of van nog vroeger The Kids of Front 242.
De Amerikaanse serie behoort misschien tot de trash, maar de makers hadden alleszins voor deze aflevering goede muzikale smaak. We mogen met recht en rede trots zijn.
No comments:
Post a Comment