Oud

Damn, ik word oud!!! Dat bedacht ik me deze week. Deze bedenking kwam er niet omdat ik tegenwoordig de vookeur geef aan een rustig weekend thuis met een goeie film op tv of omdat ik liever met vrienden in een café zit waar we nog iets kunnen zeggen. Dat café-bezoek mag al dan niet voorafgegaan worden door een fijne maaltijd in een gezellig restaurant. Wie me 6-7-8 jaar geleden had gezegd dat ik van zulke dingen zou kunnen genieten, had ik regelrecht een ticket naar de Geel gegeven. Toen was ik er nog van overtuigd dat ik geen enkel feestje mocht missen en dat ik vooral op ieder feestje de laatste moest zijn om naar huis te gaan.

Niets van dat alles dus. De oorzaak van de bedenking was de bekendmaking van de eerste namen voor TW Classic en ik dacht "Wanneer start de ticket verkoop???", onmiddellijk gevolgd door de gedachte "Damn, ik word oud".

Ik associeer dit 1-dags-festival vooral met 40-ers in hun midlife crisis die nog eens uit de bol willen gaan, maar dan wel op een rustige en ge-organiseerde manier. En liefst niet met al te luide muziek. Ze willen ook liefst 's avonds in hun eigen bedje liggen, vandaar dat TW Classic maar 1 dag mag duren. Ze hopen ook op mooi weer. Das natuurlijk een mooie bijkomstigheid voor een dagje muziek in open lucht, maar ze wensen dit vooral omdat ze liever niet hebben dat hun mono volume wagen of chique 4 x 4 in het slijk van de parking-wei komt te staan.

De affiche van TW Classic voor 2008 zal een lichte teleurstelling zijn voor een publiek dat vindt dat Clouseau al geen pop muziek meer is.
The Police mag afsluiten. Ik was weliswaar om hun hoogtepunt bewust mee te maken, maar ik heb in mijn pubertijd die schade wel ingehaald. Al moet ik wel toegeven dat de muziek van The Police voor mij onlosmakelijk verbonden is met een jongen die kuste alsof hij een mixer was. Tja, ik was jong en wist niet beter. Vervolgens: The Scabs. Aaaahhhh, puur jeugdsentiment. Samen met The Sister of Mercy het meest gedraaide cassetje in mijn walkman (tja, ik stam nog uit het pre-MP3-era) tussen mijn 16e en 17e levensjaar. Toch vermoed ik dat The Scabs beter tot hun recht komen in een zaal dan op een groot podium voor een kolossale wei. Last but not least werd Iggy Pop and the Stooges aangekondigd. Weeral van lang voor de tijd dat mijn muzikale bewustzijn zich begon te ontwikkelen, maar dankzij de heimelijke crush voor de hunk van de klas (een dronken nachtelijke boottocht van Dover naar Calais is een levendige, zij ietwat wazige, herinnering met I wanna be your dog als soundtrack) heb ik deze groep een beetje leren kennen en appreciëren.

Al bij al 3 groepen waarvoor ik zou overwegen om mij tussen de gezapige middelbare leeftijd te bewegen. Helaas voor mij valt TW Classic vlak voor de examens en bovendien geef ik toch wel de voorkeur aan de rock versie van enkele weken later. En om helemaal eerlijk te zijn, ik ben toch wel al een beetje aan het aftellen naar het eerste weekend van juli ook al weet nog niemand (behalve dan den Herman zelf) wie er volgend jaar op de affiche zal staan.