Weg

Ik weet met mezelf geen blijf.

Het overheersend gevoel: schrik. Schrik dat ik iets verkeerd zal doen of zeggen. Schrik dat alles zal veranderen. Schrik dat ik alles zal kwijtraken als het verandert.
Machteloos voel ik mij. Machteloos omdat ik niets kan doen.
Kwaad ben ik ook. Egoïstisch kwaad. Waarom wordt dit mij aangedaan?

Daarom kruip ik vanavond vroeg onder de wol, met mijn donsdeken tot ver over mijn oren. Ver weg van de boze buitenwereld. En ik word enkel nog maar wakker als morgen de zon schijnt.