mmmmmmm

Chocolade cake met stukjes chocolade in en overgoten met een laagje chocolade...

Collega's die jarig zijn, I love them!

Looking for a life for me and
I'm looking for a life for you and
I'mTalking to myself again and it's
So damn cold it's just not true and
I'm walking through the rain
Trying to hold on waiting for the train and
I'm only looking for what you want but it's
Lonely here and I think you knew and
I'm waiting
And I wait in vain

Prijs

Jep, 1 uur na het eten van het 4de potje Activia had ik weeral prijs. Gelukkig was de pot nabij... Voor mij geen Activia meer in de nabije EN verre toekomst. Ik hou van mijn transit (*armbeweging*) zoals hij is.

Actief

Iedereen kent wel de reclame voor Activia van Danone. Dit yogurtje zou er voor zorgen dat je transit (als je dit woord leest moet je een vloeiende beweging met je hand ter hoogte van je buik maken, liefst van boven naar beneden, om aan te tonen over welke transit het nu juist gaat) vlotter gaat dan ooit te voren. Je voelt je nooit meer opgeblazen, je hoeft nooit meer de knop van je broek los te maken. Als je maar elke dag zo een yogurtje eet.

Zoals het een redelijk verstandig mens betaamt, weet ik dat de meeste reclames bedrog zijn. Activia zorgt niet voor een vlotte transit (*armbeweging*), maar is een regelrecht laxeermiddel!!!

Activia - potje 1: geen lichamelijk reactie opgemerkt

Activa - potje 2: enkele dagen na potje 1 en in combinatie en een wel zeer rijpe appelsien. Anderhalf uur na het eten van het potje beginnen mijn darmen te broebelen en te verkrampen. Ik haast mij door de supermarkt, hopende dat er niet veel volk aan de kassa staat om vervolgens naar huis te sprinten en net op tijd op het toilet te zitten voor een onvervalste lading spetterpoep. Zou dit aan nu aan de Activia liggen of ligt het aan de appelsien?

Activia - potje 3: 1 dag na potje 2, geen appelsien en hetzelfde resultaat. Dit kan toch niet langer toeval zijn?

Potje 4 is voor deze middag, ik ben eigenlijk wel benieuwd wat er ditmaal zal gebeuren. Ik hou jullie op de hoogte of er een spetterende finale aan vast hangt of niet.

Voorlopige moraal van het verhaal: ik eet geen Activia meer als ik weet dat ik binnen de daaropvolgende 2 uur geen toilet binnen handbereik heb. Het is natuurlijk wel handig als je snel enkele kilootjes kwijt wil of als je al enkele dagen geconstipeerd bent (idee: Activia meenemen naar RW).

Na het laatste potje deze middag, mogen ze Activia steken waar het zonlicht niet schijnt (lang zal het daar niet blijven zitten), mijn transit (*armbeweging*) is van nature vlot genoeg en hoeft niet per se vlotter te gaan.

Voorstel

Aangezien ons klimaat helemaal paraplu is, zou ik het volgende willen voorstellen:

• I'm dreaming of a white Easter
• Rudolf the red-nose Easter bunny
• Jingle Eggs

Het is des mensen om succes aan zichzelf toe te schrijven en falen aan anderen.
Als je je hand in eigen boezem steekt, zal je moeten toegeven dat je je hier ook al eens schuldig aan maakt, zelfs al is het onbewust.

Als ik dit principe door trek naar relaties tot anderen, zou het logisch zijn als ik een succesvolle, ofwel ook een gelukkige, relatie aan mijn eigen inspanningen toeschrijf. Als de relatie (welke soort relatie dan ook) toch niet werkt en mij dus ongelukkig maakt, is het de fout van de andere partij.
Vreemd genoeg, als ik mijn relaties van de afgelopen jaren bekijk, kom ik in de meeste gevallen tot een andere conclusie.
Ik schrijf het falen van een relatie niet toe aan de andere, maar aan mezelf. Ik geef mezelf de schuld dat ik niet mezelf en de tegenpartij gelukkig kan maken.
Hoewel ik weet dat de andere mij ongelukkig maakt, is het voor mij duidelijk dat ik mezelf eigenlijk ongelukkig maak. Ik heb altijd gedacht dat je zelf voor je eigen geluk moet zorgen en bijgevolg dat je dus ook voor je eigen ongelukkig-zijn zorgt. Als een relatie mij dus ongelukkig maakt, is het mijn schuld. Ik heb uiteindelijk de mogelijkheid om te kiezen: blijf ik ongelukkig of wandel ik er van weg.
Het is een vicieuze cirkel. Zo lang ik niet durf erkennen dat een fractie van mijn gelukkig-zijn ook wel eens zou kunnen afhangen van iemand anders, zal ik altijd blijven wegwandelen.
Nu nog een manier vinden om deze cirkel te doorbreken...

Gevoel

Ik heb het gevoel dat ik weg zak in een bodemloze put en er niet uit geraak.
Mijn benen zijn als elastiekjes, hoe hard ik ook probeer te trappen, ze bewegen niet en ik zak altijd maar dieper weg. Mijn vingers krab ik kapot op een ruw wand zonder houvast.
De mensen die mij het dichtst aan mijn hart liggen, staan rond deze put en lachen mij uit. Ze zeggen dat het mijn eigen schuld is.
En weet je wat? Ze hebben gelijk. Het is mijn schuld. Mijn domme schuld. Ik weet wat ik moet doen, maar heb de moed niet om het te doen, maar ook niet het geduld om de rit uit te zitten.
Kan iemand mij zeggen waar de nooduitgang is?

Verliefd

Ik ben verliefd. Ik beken, ik steek het niet meer onder stoelen of banken. Tot over mijn oren verliefd. Zaterdagnacht is de vonk definitief overgeslagen, hoewel ze al langer aan het smeulen was.

Het begon allemaal op een mooie winterdag in januari 1996. Daar start ons verhaal, maar het was een schuchtere start. Heel lang heb ik de relatie op afstand gehouden, er waren andere spelers in het spel.

Sinds 2 jaar is het contact steeds intensiever geworden. Het ging niet altijd van een leien dakje, we hebben meer dan eens op elkaar gevloekt. We leren elkaar beter kennen, zien niet alleen maar elkaars goeie kanten, maar ook de minpunten. Dit maakt het allemaal des te boeiender. Het leven is een avontuur en af en toe moet je al eens een zijstraatje durven nemen.

Nu wil ik me niet meer verstoppen, ik zou het over de daken willen schreeuwen.
Ik daar willen zijn waar mijn lief zich bevindt, daar willen wonen waar mijn lief zich bevindt.
Aan de anderen zou ik nog dit kwijt willen: het is niet omdat ik nu verliefd ben geworden op een ander dat ik jullie ooit zal vergeten. Jullie krijgen ook een speciaal plaatsje in mijn hart, maar vanaf nu staat Brussel toch wel op de eerste plaats. Voorlopig toch, want niks is voor eeuwig.