Triatlon

Vanaf vandaag ben ik een grote supporter van de triatlon. Versta me niet verkeerd, ik heb totaal geen behoefte om mezelf te gaan afbeulen in het water, op de fiets of met loopschoenen aan. Nee, ik doe het puur voor het oogplezier, want het is een zaligheid voor het vrouwelijke oog om al die knappe mannelijven in strakke pakjes te zien voorbij komen. Toegegeven, sommigen weten hun voor- niet meer van hun achterkant te onderscheiden als ze uit het water komen en als je ze dan ziet moeite doen om de ritssluiting van hun waterpakje open te krijgen, lijken het wel motorisch gehandicapten. Maar dat neemt het plezier niet weg om al die kontjes te zien passeren als ze aan hun looptocht zijn begonnen.

Maar soms is het leven toch ongeloofelijk sarcastisch (of beter gezegd: sadistisch). Aan de aankomst van de triatlon speelde een covergroepje. De stemmen van de zanger en de zangeres klonken mij bekend in de oren en toen ik hun naam zag, was ik wel zeker. Ongeveer een jaar geleden heb ik ze ook al eens bezig gezien tijdens een optreden aan de Gaarkeuken in de haven. Het was toen ook fantastisch mooi weer, net zoals vandaag. Alleen was ik toen in ander gezelschap. En dan slaat de werkelijkheid keihard in het gezicht. Ik ben iets kwijt door mijn eigen stomme koppigheid. Ik vraag mij af of hij af en toe ook nog eens aan de mooie momenten denkt.