U bent mijn moeder

"U bent mijn moeder", dit is de titel van een monoloog die geschreven en gespeeld wordt door Sien Eggers in het Paleis. Voor de nostalgen onder jullie, het Paleis is het vroegere Jeugdtheater.
Een stuk over een dementerende moeder en haar dochter. Het geduld van de dochter en de nieuwe kinderlijke verwondering van de moeder verenigd in één persoon. Het was vertederend en ontroerend om te zien. Maar het was ook confronterend. Iedereen weet wel dat dit een reëel toekomstbeeld is, maar niemand wil er aan herinnerd worden.
Dit was toneel van de bovenste plank of zoals de spreuk in de inkomhal van het Paleis zei "Toneel moet niets, alleen boeien".

Seizoen

In de volksmond wordt er gezegd dat het vallen van de bladeren of het botten van de bomen moeilijke periodes zijn voor labiele mensen, voor relaties, voor de mensheid in het algemeen.
Maar nu de eerste echte koude zich in ons land heeft genesteld, kan je nauwelijks van een herfst- of lentegevoel spreken. Toch merk ik op dat er zich nu veel relatiebreuken voordoen. Het is nauwelijks bij te houden. Ik ben nog maar bekomen van de ene melding van echtscheiding of de volgende staat al voor de deur. Er zijn ook relaties die momenteel een heel moeilijke evenwichtsoefening uitvoeren, maar daar ben ik van overtuigd dat het in positieve zin zal uitdraaien.
De nieuwe singles hebben wel allemaal iets gemeenschappelijks, namelijk hun werk. Ik vraag me dus af of dat een meebepalende factor is. Een mens zou dat bijna gaan geloven.
Een andere mogelijkheid is dat dit soort periodes een steeds weerkerend fenomeen is. Een jaar of 5 geleden heb ik het nog eens gezien. Niet alleen liep mijn eigen relatie op de klippen, iedereen rondom mij vond het de hoogste tijd om het gras aan de andere kant eens te gaan inspecteren. Zouden relatiebreuken dan een cyclisch weerkerend fenomeen zijn?
Ik sta er bij en kijk er naar, biedt een luisterend oor of een troostende schouder aan daar waar het nodig is, maar verder ben ik eigenlijk wel opgelucht en blij dat ik tot hiertoe voor één keer de dans ontspring.

Het uur van de waarheid

Het is dan uiteindelijk zo ver, morgen moet ik mijn eerste examen afleggen, eigenlijk is het al binnen enkele uurtjes.
Tot mijn grote verbazing ben ik rond geraakt met de leerstof, van de presocratici tot en met Frierich Nietzsche, ik heb ze allemaal doorgenomen, geblokt, er op gevloekt, proberen te begrijpen, ...
Iemand zei me onlangs dat ik hen bijnamen moest geven, hen verpersoonlijken, er een praatje mee doen. Dat heb ik gedaan en nu zitten ze allemaal door mekaar te praten en versta ik geen woord van wat ze zeggen!
Doorheen de cursus zie ik verbanden (en ditmaal zijn het geen kruisverbanden) tussen wat de ene zegt en wat de andere zegt. Ik zie overal potentiële examenvragen, maar op geen enkel kan ik een antwoord geven.
Ik heb al tientallen keren zin gehad om alle cursussen door het raam te gooien en gewoon mijn eigen domme zelf te blijven. Uiteindelijk is dit een puur theoretische "opleiding", Het Leven zal je hier niet leren. Vandaag kreeg dan ook nog eens een sms'je van de enige persoon die juist hetzelfde volgt als ik en ongeveer dezelfde achtergrond heeft (full time werken, geen vorige universitaire ervaringen) en die stopt er mee. Niet dat we zo'n goede vrienden waren geworden op die korte tijd, maar ik vind het toch wel jammer. Ik voelde me gesterkt in mijn initiatief omdat ik er niet alleen voor stond.
Nu sta ik er wel alleen voor en ondanks de aanmoedigingen van vele vrienden en sympathisanten heb ik er geen goed oog in. Ik kon het vroeger al niet, dus waarom zou ik het ineens nu wel kunnen???

Digitaal

De strijd om de consument is nu wel echt begonnen. Niet dat hij vroeger al niet in alle hevigheid woedde, maar nu ligt oorlog echt wel open en bloot op tafel.
Met de slogan "Binnenkort kijkt iedereen digitaal" heeft Telenet de jacht op de tv-kijkende Belg geopend. Telenet en Belgacom zijn al langer dan vandaag concurrenten. Het begon met het gewone telefoneren, daarna volgden de gewone en draadloze internetverbinding en nu is er dus de tv.
Met zijn nieuwe slogan is het duidelijk dat Telenet een behoefte tracht te creëren bij de mensen die nog geen digitale tv in huis hebben. Als je er bij wil horen, moet je wil digitale tv in huis hebben. Ze doen het voor alsof deze mensen achterlijk zijn omdat ze niet met deze hype meeheulen.
En waarom moet je dan digitaal tv kijken? Om nog meer bull shit programma's op je buis te krijgen, nog meer reality tv waaraan een normaal mens zich doodergert, nog meer films die je opneemt, maar wegens tijdsgebrek (ah ja, want je moet Beauty and the Nerd, Temptation Island, Big Brother, Expeditie Robinson, 71° Noord ook allemaal volgen) niet kan zien, nog meer idiote dansshows (al dan niet op ijsschaatsen).
Telenet tracht de mensen wijs te maken dat je niet zonder hun digitale tv kan leven, maar zouden de mensen echt zo dom zijn zich daaraan te laten vangen en vergeten dat het echte leven zich niet op tv afspeelt?
Als het van mij afhangt, komt digitale tv hier pas in huis als ik echt niets anders meer kan ontvangen. Tv helemaal bannen zal mij niet lukken, want ook ik kijk al eens graag naar pulp pur sang, al was het maar om mijn grijze massa een uurtje rust te gunnen.

Aaarrggghhhhh

De titel omschrijft mijn gevoel van vandaag en voor een keer gaat het niet over mijn studievooruitgang.
Ik heb vandaag in gedachten mijn baas minstens 5 keer vermoord op de meest pijnlijke methodes. Diegene die mijn (puur professionele) relatie met mijn baas kennen, weten dat ik die mens door dik en dun zou verdedigen. Behalve vandaag dus. Niet alleen was hij zijn gewoonlijk irritante zelve, hij was bovendien ook nog eens niet vatbaar voor rede en ongewoon arrogant, degoutant, ...
De rede hiervoor ligt vrij voor de hand: de overmatige werkdruk van de laatste weken. Ondanks een welverdiende kerstvakantie, lijkt iedereen zo stilletjes aan door het lint te gaan van de exorbitante eisen van onze klanten. Het is geen uitzondering dat klanten vandaag vragen om volgende week te leveren... in Burkina Fasso! Ik vermoed dat sommige mensen denken dat Hoboken ergens in Afrika ligt. Soms zou ik wel wensen dat dit waar was hoor, al was het maar voor de zon.
Het is algemeen geweten dat de mens stress ontlaadt op de persoon die het dichtst bij hem staat en op het werk sta ik dus soms letterlijk het dichtst bij mijn baas. Bijgevolg krijg ik regelmatig de volle lading. Meestal terecht, vooral als ik weer eens iets vergeten ben, maar vandaag dus ook een paar keer onterecht. Ondertussen heb ik al geleerd op zo'n momenten mijn mond te houden, antagonisme lokt alleen maar meer antagonisme uit. Binnenin borrelt het dan dat het op koken lijkt, maar we blijven kalm en hopen op een minder drukke werkperiode. Ondertussen zullen we nog maar wat overuurtjes doen en proberen zo relaxed mogelijk 's avonds achter de boeken te kruipen.

Mirakel

Het is officieel nu, ik heb een mirakel nodig! En geen kleintje, bij voorkeur een heel groot, liefst in de vorm van een nieuw stel hersenen.
De verschillende theorieën van de dode filosofen kan ik onder de knie krijgen (ik snap best waarom sommigen onder hen aan waanzin ten onder zijn gegaan). Het inzicht in de kunstgeschiedenis van de voorbije 3000 jaar zal ik ook nog wel krijgen. Maar waarom het een hoop lettertjes verbonden door logische connectoren en besluit in de vorm van een ander lettertje wordt getrokken en dan nog dit bewijs kunnen leveren, dat gaat ver boven mijn petje. Ik sta al een stapje verder dan 3 maanden geleden, toen wist ik zelfs nog niet hoe ik er aan moest beginnen. Nu lukt dat al een beetje, maar het enige bewijs dat ik kan leveren is dat mijn logica niet overeenstemt met de logica in het boek! En je snapt wel dat dit een groot probleem is. Ik heb het enkel nog maar over 1 deel van de in totaal 3 delen. Ik durf zelfs nog niet denken aan de andere 2. Wat betreft de semantiek (=behoud van waarheid) van beweringen heb ik nog een beetje vertrouwen, maar propositielogica 1? Nee, dat lukt me nooit in dit leven.
Ik zou natuurlijk de rest van mijn leven kunnen wijden aan het uitvinden en uitwerken van een nieuwe logica, maar ik vrees dat ik dan, zoals Nietzsche, in totale waanzin zal sterven. Ik heb best wel sympathie voor die man, alleen maar omwille van dat feit.
Waarom heb ik alleen maar het ongeduld en de opvliegendheid van mijn vader geërfd en niet zijn logisch verstand????