Kanker

Kanker is al meer dan enkele jaren alomtegenwoordig in onze maatschappij. Iedereen kent wel minstens 1 of meerdere personen die aan kanker gestorven zijn. Ook de films en series waarin dit thema behandeld wordt, zijn talrijk. Het blijft altijd wel een beetje een "ver-van-mijn-bed-show" en iedereen denk "mij zal die niet overkomen".
Maar wat als er volgende week bij mij kanker wordt vastgesteld? Dit is een gedachte die mij angst aanjaagt. Niet alleen omwille van het terminale karkater van sommige kankers, maar ook omdat ik niet weet wie er voor mij zal zorgen. Uiteraard zijn er mijn ouders, maar die zijn om een leeftijd gekomen dat ze zelf allerlei kwaaltjes beginnen te ontwikkelen en ik zie hen niet dag en nacht hun bed bij maken. Verder is er nog het handje vol vrienden, maar van hen kan ik zeker niet verwachten dat ze voor mij zullen zorgen, zij hebben hun eigen leven. Broers of zussen heb ik niet, voor zo ver weet toch, dus daar moet ik ook al niet op rekenen. En dan durf ik nog niet denken aan de financiële gevolgen van zo'n ziekte.
Als het ooit zo ver komt, vrees ik dat ik zoals zo dikwijls eerder zal opgeven dan te vechten, gewoon omdat ik geen last wil zijn voor mijn omgeving. Dat ze mij dan maar een spuitje geven, zoals een hond of een kat. Das het simpelste, korte pijn en niemand zit met de last.