Kus

Is het niet raar dat je nooit je eerste kus vergeet, maar wel de laatste?
Een eerste kus is iets speciaal, het laat een onuitwisbare indruk achter. Ik herinner me bijna al mijn eerste kussen nog. Op de meest gewone plekjes zoals in de cinema (de cinema vind ik trouwens een slechte plaats om te kussen. Je mist dan een stuk van de film) of in de auto. Ook de minder gewone plekjes zoals de luchtmatras of 's nachts op het midden van een anders druk kruispunt. Ik kan mij soms de meest bizarre details herinneren. Niet alleen welke hoek van welke straat, maar ook de auto die voorbijreed en toeterde en de muziek achteraf op de radio. Hoewel ik toen al lang uit mijn tienerjaren was, voelde ik mij even terug in tijd gekatapulteerd. Alleen de eerste kus met mijn eerste echte lief herinner ik me langs geen kant. Wel nog de reden waarom hij het uitmaakte: hij had iemand anders. Wist ik veel toen dat dat the story of my life ging worden.
Een laatste kus is daarentegen iets anders. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan ze mij niet meer herinneren. Je denkt ook nooit "Dit is mijn laatste kus met die persoon". Je besteedt er geen aandacht aan, het kussen is een gewoonte geworden. Voortaan ga ik beter mijn best doen om er wel aandacht aan te besteden want je maar nooit wanneer die laatste kus komt.