Terug naar school

Dit is een zinnetje dat je als kind graag hoort (ik toch) tot je de puberteit bereikt en toch met lichte weerzin op 1 september je rugzak neemt en terug in de schoolbanken kruipt.
Vandaag was het voor mij zo ver, de eerste les van het nieuwe academiejaar.
Iedere eerste les van een nieuw vak is voor mij een wervestorm van gevoelens en paniek is het overheersende gevoel.
Het begint met een licht ongerustheidsgevoel: "ga ik er wel op tijd geraken???". De weg van Antwerpen naar Brussel loopt niet altijd over een leien dakje, maar over het algemeen slaag ik er toch in om de klus in een uurtje te klaren.
Daarna komen de paniekgolven:
Eerste paniekgolf: waar vind ik het dichtsbijzijnde toilet? Combineer een litertje water met een uurtje autorijden en je krijgt een overvolle blaas tegen dat je ter plaatse bent.
Tweede paniekgolf: waar is in hemelsnaam het lokaal waar ik moet zijn. Mensen die de VUB kennen, kunnen beamen dat het daar een echt doolhof is. Als ik weer eens in een nieuw lokaal moet zijn, is het altijd bang afwachten of ik wel in het juiste zit. Het is altijd geruststellend om bekende gezichten te zien, maar dat is zelden het geval in een eerste les. Bovendien ben ik gewoonlijk als eerste ter plaatse en moet ik nog een half uur zitten zweten vooraleer de verlossing komt.
Derde paniekgolf: de leerstof is altijd meer dan ik verwacht en ik vraag me dan ook altijd af hoe ik het allemaal voor elkaar zal krijgen. Tegen eind december zal ik weer tot laat in de avond moeten doorwerken om alles gelezen en samengevat te krijgen en dan heb ik nog niets geblokt.
Vierde paniekgolf: bij discussies tijdens de les valt het me op dat mijn medestudenten beter op de hoogte zijn over de stof en dat ze meer relevante bagage meedragen die ze dan ook onmiddellijk in verband met de leerstof kunnen meebrengen. Terwijl ik nog zit na te denken over particularisten en universalisten, sleuren zij er al godsbeelden bij. Op dit moment gaan mijn hersenen in overdrive en beginnen zij zwaar te protesteren.
En dan komt de verlossing: HONGER! Uit ervaring weet ik dat als het hongergevoel de kop begint op te steken dat het einde van de les nabij is. Tijd dus om via het dichtsbijzijnde toilet naar de auto te spurten waar bokes op mij liggen te wachten.
De honger is ondertussen zo groot dat ik snel mijn boterhammetjes verorber met als gevolg de hik over heel de brusselse ring.

Nog 3 keer en ik heb alle vakken van dit semester voor de eerste keer achter de rug. Vanaf dan wordt het een beetje meer routine...