Het is me gelukt, ik heb het over mijn lippen kunnen krijgen dat ik hem niet meer in mijn leven wil. Niet dat ik mij er goed bij voel, integendeel zelfs. Ik zou het liefst van allemaal in een bolletje willen kruipen en willen janken. Ik heb, op 1 persoon na, niemand zo graag nog gezien. Ik weet dat dit rationeel de beste oplossing is om de deur dicht te doen en verder te gaan met mijn leven, maar het doet zo'n zeer. En de enige reactie was begrip, geen smeekbede om toch maar contact te houden, geen kus, geen aanraking, niks, nada, nothing. Het leven is toch geen film.
But... zoals Gloria Gaynor zei: I will survive. Onkruid vergaat per slot van rekening niet en de hoop die ik nog altijd heb zal ook wel langzaam maar zeker uitsterven.
No comments:
Post a Comment