Veiligheid

"My reason for cheating,
I don't know what to say.
Maybe it's nature, having it's way"

Dit is een stukje tekst uit een liedje geschreven en gezongen door een man.
Is het werkelijk zo gemakkelijk om het op de aard van het beestje te steken als je je partner bedriegt? Onder het mom van "spread the seed" probeert de onverbeterlijke rokkenjager zich te verschuilen omdat hij zich niet tot 1 partner kan of wil beperken. Er zijn mannen die gewoon geen "nee" kunnen zeggen als een vrouw avances maakt en "veroveringen" verzamelen zoals andere mannen jachttrofeeën verzamelen. Er zijn ook mannen die niet willen trouw blijven aan hun partner omdat ze denken dat ze nog steeds dat oeroude jagersinstict in zich hebben.
Ik vraag mij af waarom een mens (meestal vrouwen) het zo belangrijk vinden dat hun partner niet vreemd gaat. In dit tijdperk van AIDS en andere soa's, zal dit zeker 1 van de angsten zijn. Maar voor mezelf is de belangrijkste motivatie emotionele veiligheid. Ik wil mijn partner voor 100% kunnen vertrouwen. Ik wil niet mezelf steeds moeten afvragen wie er de avond voordien in zijn bed heeft geslapen of als hij alleen op stap gaat met wie hij mee naar huis zal brengen. Zelfs al kan mijn partner mij alles geven op alle andere gebieden, als ik weet dat hij nog met anderen de koffer induikt, valt mijn veiligheid weg.

Zouden deze mannen eigenlijk wel weten hoeveel pijn ze veroorzaken bij hun partner als deze achter hun "grote geheim" komt? Het is niet zo zeer het feit dat de partner bedrogen is dat zeer doet, maar het wegvallen van het vertrouwen, het wegvallen van de partner in het geheel, dat doet ongeloofelijk pijn. Maar moet ik mijn eigen principes opzij zetten om iemand anders zijn pleziertjes te gunnen en dus de andere kant opkijken als de eerste de beste hypocriet? Ik weet niet wat het meeste pijn zou doen: doen alsof mijn neus bloedt of de overspelige partner uit mijn leven weren. Ik ga het alleszins niet uitproberen want ik vrees dat het op 2 keer pijn zal uitdraaien.