Vorige week reed ik door het centrum van Edegem op weg naar een sim-opdracht. Automatisch dwaalde mijn blik ook af naar de plaats waar het jeugdhuis "Het Kruispunt" is. Of beter gezegd: was.
De bouwvallige infrastructuur die het KP zo kenmerkte, heeft plaats gemaakt voor een modern flatgebouw met op de begane grond winkeltjes. Ongetwijfeld heel fijn voor de inwoners van Edegem, maar het gaf mij toch wel een steek in het hart.
In dit jeugdhuis ging er een nieuwe wereld voor mijn 17 jarige ogen open. Een wereld waarin zwart mooi was en waar hard rock de begeleidende muziek was. Menige zaterdagavond hebben we daar gesleten en vermits we toen nog niet over een auto beschikten, was bus 32 geen onbekende voor ons op zaterdagnacht.
2 dingen staan me op dit moment helder voor de geest uit die tijd. Het eerste was dat Dominique luchtdrums speeld ipv de gangbare luchtgitaar. Best wel grappig om te zien, zo een klein ventje dat met zijn armen in de lucht staat te zwaaien alsof zijn leven er vanaf hangt terwijl al de rest zijn best deed om zijn hoofd in de grond te duwen.
Het tweede is dat Sofie (wat zou er van haar geworden zijn?) en ik onze toenmalige kersverse vriendjes van de dansvloer gingen sleuren omdat we zin hadden in frietjes. Wee o wee, dat hadden we beter niet gedaan, want hadden onze mannen gestoord tijdens een cruciaal moment van One van Metallica. Onze enige verontschuldiging was dat we dat nummer (nog) niet kenden. We hebben het nog lang mogen horen...
Nu is het er dus niet meer, jeugdhuis Kruispunt. Of het is verhuisd.
Op zo'n moment voelt een mens zich dan weer heel oud....
No comments:
Post a Comment