Nieuwe man?

Onlangs hoorde ik een man in een radio interview zeggen dat hij zich niet goed voelde bij het hele nieuwe-man-gedoe. Hij legde uit dat hij het heel moeilijk vond om zijn eigen drukke agenda te combineren met de drukke agenda van een mogelijke vriendin. Hij vond dat hij zodanig veel water bij zijn wijn moest doen dat hij enkel nog maar het water proefde (zou dit ook gelden voor non-alcohol drinkers?).

Nu heb ik toch ook mijn twijfels bij de nieuwe man. Drukke agenda's kunnen weliswaar gecombineerd worden (als je iemand graag ziet, geef je hem/haar automatisch een plekje in je agenda), maar een man blijft altijd een man. Hoe geëmancipeerd ik ook ben, je zal in het huishouden helaas altijd instructies moeten geven hoe en vooral wanneer bepaalde dingen moeten gedaan worden.
De komende generaties meisje zullen echter aantonen of het organisatietalent dat je nodig hebt om een huishouden te runnen, genetisch bepaald of een soort conditionering is. En als het het laatste is, gaan ze dan die dan van zich af kunnen schudden of zullen ze toch toegeven aan bijna non-existent flexibilteit van de man?

Ik zal het alleszins niet meer meemaken, maar mijn steun hebben ze al zeker in hun opstand tegen mannelijk dominantie. Ondertussen probeer ik mij er bij neer te leggen dat als er ooit nog een man in mijn leven komt (en vooral blijft) dat ik, bij wijze van spreken, zijn pantoffels zal moeten brengen en hem zal moeten zeggen wanneer hij de afwas moet doen of een stofzuiger hanteren (hopelijk weet hij wel al hoe zo'n ding werkt).