Saai

Een goede vriendin van me zei dit weekend dat haar leven saai is. Ik verschoot een beetje van die uitspraak, want ik vind haar leven allesbehalve saai. Ze heeft een leuke job, net een huis gekocht met haar vriend, nog genoeg vrije tijd om haar hobby te kunnen uitoefenen en met vrienden en familie af te spreken. Bovendien is ze enorm sterk, ook wel in de letterlijke zin van het woord, maar vooral mentaal is ze sterk. Ze staat zo veel steviger in haar schoenen als ik en ze heeft ook al één en ander meegemaakt in haar jonge leven. Als ik er zo bij stilsta, de meeste van mijn close vrienden hebben al meer meegemaakt in hun leven als ik. Mijn leven kabbelt gewoon verder, als een rustig beekje, zonder spectaculaire watervallen of gigantische waterslangen.

Blijkbaar is het gras voor iedereen groener aan de andere kant. Als je in een relatie zit, wil je liever single zijn. Als je single bent, wil je koste wat het kost in een relatie geraken. De auto van de buren is altijd mooier als de jouwe en de buurman (eigenaar van de knappe auto) heeft vast en zeker een veel boeiendere job als jij zelf. En dan zwijgen we nog maar van de wereldsterren die alles in 100-voud dan de gewone stervelingen, tot en met de verslavingen aan drank, drugs en al wat er bij hoort.

Het zit in de menselijk natuur om een beetje (gezond) jaloers te zijn op wat een ander heeft. Maar waar ik het meeste jaloers op ben, is de capaciteit om te luisteren. Ik zou er 1 van mijn oren voor over hebben om beter te kunnen luisteren naar wat vrienden mij vertellen. Luisteren kan je leren en ik doen mijn best, maar echt lukken doet het nog niet. Tegen dat ik oud en versleten ben (die tijd is niet meer zo ver af), zal het mij hopelijk lukken om mensen niet te onderbreken tijdens een gesprek. Tot die dag er is, ben ik al zeker dankbaar uit het diepst van mijn hart dankbaar dat mijn vrienden het geduld hebben om naar mijn gezaag te luisteren en niet ontmoedigd te worden door mijn onderbrekingen.