Iedereen fantaseert wel eens over zijn/haar eigen begrafenis.
Op bepaalde punten in mijn leven, laat ik mijn fantasie de vrije loop wat betreft mijn begrafenis en ik vraag me dan af wie er allemaal zal komen opdagen, of de mensen verdrietig zullen zijn of juist content dat ik er niet meer ben, welke ex liefjes in de rij zullen staan voor een laatste groet... Het spijtige aan dood zijn is dat je niet van op een afstand kan zien wat er allemaal gebeurt tijdens die dagen na je dood en je begrafenis en bovendien is het ook nog onomkeerbaar. Moest er een soort retour ticketje bestaan (genre: niet tevreden over het hiernamaals, leven terug), zou ik overwegen om die fatale bocht op de baan te missen...
No comments:
Post a Comment